最新 泰语元音Word文档下载推荐.docx

最新 泰语元音Word文档下载推荐.docx

《最新 泰语元音Word文档下载推荐.docx》由会员分享，可在线阅读，更多相关《最新 泰语元音Word文档下载推荐.docx（8页珍藏版）》请在冰豆网上搜索。

สระที่เสียงเหมือนพยัญชนะ 

:

ฤ 

ฤาฦฦาอำไอใอเิอา

เสียงสระ

ถึงเเม้ว่าสระจะเป็นเสียงเเท้ซึ่งเปล่งออกมาจากลำคอก็ดีเเต่ก็ต้องอาศัยฐานคือที่เกิดบ้างเล็กน้อยเหมือนกันเเต่ไม่ต้องใช้ลิ้นหรือริมฝีปากให้มากจนทำให้เสียงเเปรไปเป็นพยัญชนะในภาษาไทยมีเสียงสระต่างกันเป็น๓๒เสียงซึ่งประกอบขึ้นด้วยรูปสระ๒๑ข้างต้นดังนี้

สระเสียงสั้น

สระเสียงยาว

-ะ 

อะ

-า 

อา

-ิ 

อิ

-ี 

อี

-ึ 

อึ

-ื 

อื

-ุ 

อุ

-ู 

อู

เ-ะ 

เอะ

เ- 

เอ

เเ-ะ 

เเอะ

เเ- 

เเิอ

โ-ะ 

โอะ

โ- 

โอ

เ-าะ 

เอาะ

-อ 

ออ

เ-อะ 

เิิออะ

เ-อ 

เิิออ

เ-ียะ 

เิอียะ

เ-ีย 

เอีย

เ-ีอะ 

เอือะ

เิ-ืิอ 

เอือ

-ัวะ 

-ัว 

อัว

ฤ 

ฤา

ฦฦา

-ำอำ

ไ-ไอ 

ใ-ใอ

เ-า 

เอา

เอียะ 

สระ

เสียงสระในภาษาไทยแบ่งออกเป็น3ชนิดคือสระเดี่ยวสระประสมและสระเกิน

สระเดี่ยวคือสระที่เกิดจากฐานเพียงฐานเดียวมีทั้งสิ้น18เสียง

ลิ้นส่วนหน้า

ลิ้นส่วนหลัง

ปากเหยียด

ปากห่อ

สั้น

ยาว

ลิ้นยกสูง

/i/

–ิ

/iː/

–ี

/ɯ/

–ึ

/ɯː/

–ื

/u/

–ุ

/uː/

–ู

ลิ้นกึ่งสูง

/e/

เ–ะ

/eː/

เ–

/ɤ/

เ–อะ

/ɤː/

เ–อ

/o/

โ–ะ

/oː/

โ–

ลิ้นกึ่งต่ำ

/ɛ/

แ–ะ

/ɛː/

แ–

/ɔ/

เ–าะ

/ɔː/

–อ

ลิ้นลดต่ำ

/a/

–ะ

/aː/

–า

สระเดี่ยว

สระประสม

สระประสมคือสระที่เกิดจากสระเดี่ยวสองเสียงมาประสมกันเกิดการเลื่อนของลิ้นในระดับสูงลดลงสู่ระดับต่ำดังนั้นจึงสามารถเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า"

สระเลื่อน"

มี3เสียงดังนี้

∙เ–ีย/iaː/ประสมจากสระอีและอา

∙เ–ือ/ɯaː/ประสมจากสระอือและอา

∙–ัว/uaː/ประสมจากสระอูและอา

ในบางตำราจะเพิ่มสระสระประสมเสียงสั้นคือเ–ียะเ–ือะ–ัวะด้วยแต่ในปัจจุบันสระเหล่านี้ปรากฏเฉพาะคำเลียนเสียงเท่านั้นเช่นเพียะเปรี๊ยะผัวะเป็นต้น

สระเกิน

ไม่มีตัวสะกด

มีตัวสะกด

–ั–¹

–า–

–ำ

（ไม่มี）

–ิ–

–ี–

ใ–

–ึ–

–ือ

–ื–

ไ–

ไ––⁵

–ุ–

–ู–

เ–า

เ–็–

เ––

ฤ,–ฤ

ฤ–,–ฤ–

แ–็–

แ––

ฤๅ

––

โ––

ฦ,–ฦ

ฦ–,–ฦ–

–็อ–

–อ–²

ฦๅ

–ัวะ

–ัว

–ว–

เ–ียะ

เ–ีย

เ–ีย–

เ–ือะ

เ–ือ

เ–ือ–

เ–ิ–³

เ–อ–⁴

สระเกินคือสระที่มีเสียงของพยัญชนะปนอยู่มี8เสียงดังนี้

∙–ำ/am,aːm/ประสมจากอะ+ม（อัม）บางครั้งออกเสียงยาวเวลาพูด（อาม）

∙ใ–/aj,aːj/ประสมจากอะ+ย（อัย）บางครั้งออกเสียงยาวเวลาพูด（อาย）

∙ไ–/aj,aːj/ประสมจากอะ+ย（อัย）บางครั้งออกเสียงยาวเวลาพูด（อาย）

∙เ–า/aw,aːw/ประสมจากอะ+ว（เอา）บางครั้งออกเสียงยาวเวลาพูด（อาว）

∙ฤ/rɯ/ประสมจากร+อึ（รึ）บางครั้งเปลี่ยนเป็น/ri/（ริ）หรือ/rɤː/（เรอ）

∙ฤๅ/rɯː/ประสมจากร+อือ（รือ）

∙ฦ/lɯ/ประสมจากล+อึ（ลึ）

∙ฦๅ/lɯː/ประสมจากล+อือ（ลือ）

บางตำราก็ว่าสระเกินเป็นพยางค์ไม่ถูกจัดว่าเป็นสระ

สระบางรูปเมื่อมีพยัญชนะสะกดจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปสระสามารถสรุปได้ตามตารางด้านขวา

¹

คำที่สะกดด้วย–ะ+วนั้นไม่มีเพราะซ้ำกับ–ัวแต่เปลี่ยนไปใช้เ–าแทน

²

คำที่สะกดด้วย–อ+รจะลดรูปเป็น–รไม่มีตัวออเช่นพรศรจรซึ่งก็จะไปซ้ำกับสระโ–ะดังนั้นคำที่สะกดด้วยโ–ะ+รจึงไม่มี

³

คำที่สะกดด้วยเ–อ+ยจะลดรูปเป็นเ–ยไม่มีพินทุ์อิเช่นเคยเนยเลยซึ่งก็จะไปซ้ำกับสระเ–ดังนั้นคำที่สะกดด้วยเ–+ยจึงไม่มี

⁴พบได้น้อยคำเท่านั้นเช่นเทอญเทอม

⁵มีพยัญชนะสะกดเป็นยเท่านั้นเช่นไทยไชย

表格

เสียงในภาษาไทยชั้นมัธยมศึกษาปีที่1

เสียงในภาษา

เสียงในภาษาหมายถึงเสียงที่มนุษย์เปล่งออกมาเพื่อสื่อความหมายระหว่างมนุษย์ด้วยกันและเพื่อสนองความต้องการต่างๆเช่นขอความช่วยเหลือแสดงความรู้สึกรักเกลียดโกรธชอบไม่ชอบพอใจไม่พอใจฯลฯ

เสียงในภาษาเกิดจากอวัยวะต่างๆตั้งแต่กระบังลมปอดหลอดลมกล่องเสียงลิ้นไก่เพดานลิ้นปุ่มเหงือกริมฝีปากและช่องจมูกมาทำงานประสานกันจึงทำให้เกิดเสียงได้

เสียงในภาษามี3ชนิดคือ

1.เสียงสระ

2.เสียงพยัญชนะ

3.เสียงวรรณยุกต์

เสียงสระคือเสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอโดยตรงไม่ถูกสกัดกั้นณที่ใดที่หนึ่งในช่องทางเดินของลมเลยแล้วกระทบเส้นเสียงทั้งสองข้างเกิดเป็นเสียงสั่นสะเทือนมีเสียงก้องกังวานและออกเสียงได้ยาวนานกว่าเสียงพยัญชนะ

เสียงสระมี24เสียงแบ่งได้2ชนิดคือ1.สระแท้2.สระประสม

1.เสียงสระแท้มี18เสียงแบ่งได้2ประเภทคือ

1.1สระแท้ฐานเดียวมี8เสียงคือ

เสียงสั้นเสียงยาว

อะอา

อิอี

อึอื

อุอู

1.2สระแท้สองฐานมี10เสียงคือ

เอะเอ

แอะแอ

โอะโอ

เอาะออ

เออะเออ

2.เสียงสระประสมคือการนำสระแท้มาประสมกัน2เสียงสระประสมมี6เสียงคือ

เอียะ（อิ+อะ）เอีย（อี+อา）

เอือะ（ฮึ+อะ）เอือ（อือ+อา）

อัวะ（อุ+อะ）อัว（อู+อา）

หมายเหตุยังมีเสียงสระอีกชนิดหนึ่งคือสระเกินในสมัยก่อนถือว่าเป็นเสียงสระแต่ปัจจุบันไม่ถือว่าสระเกินเป็นเสียงสระเพราะมีเสียงพยัญชนะประสมอยู่

สระเกินมี8เสียงคือ

1.อำ（อะ+ม）5.ฤ（อึ+ร）อ่านว่ารึ

2.ไอ（อะ+ย）6.ฤา（อือ+ร）อ่านว่ารือ

3.ใอ（อะ+ย）7.ฦ（อึ+ล）อ่านว่าลึ

4.เอา（อะ+ว）8.ฦา（อือ+ล）อ่านว่าลือ

เสียงพยัญชนะ

เสียงพยัญชนะหมายถึงเสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอแล้วกระทบกับอวัยวะต่างๆภายในช่องปากหรือช่องจมูกลมอาจถูกสกัดกั้นไว้ทั้งหมดหรือเป็นบางส่วนจึงทำให้เกิดเสียงพยัญชนะต่างๆ

เสียงพยัญชนะมี21เสียงได้แก่

เสียงพยัญชนะไทย（21เสียง）รูปพยัญชนะไทย（44รูป）

1.กก

2.ขขฃคฅฆ

3.งง

4.จจ

5.ชชฌฉ

6.ซซศษส

7.ดดฎ

8.ตตฏ

9.ททธฑฒถฐ

10.นนณ

11.บบ

12.ปป

13.พพภผ

14.ฟฟฝ

15.มม

16.ยยญ

17.รร

18.ลลฬ

19.วว

20.ฮหฮ

21.ออ

เสียงวรรณยุกต์

เสียงวรรณยุกต์คือเสียงที่มีระดับสูงต่ำแตกต่างกันไปนับว่าสำคัญมากเพราะทำให้ความหมายของคำเปลี่ยนไปด้วย

เสียงวรรณยุกต์มี5เสียงคือ

1.เสียงสามัญเช่นแตงปานแนวกองเป็นต้น

2.เสียงเอกเช่นจัดก่อนโปรดอิ่มเป็นต้น

3.เสียงโทเช่นหิ้วง่ายมีดบ้านชั่งท้องเป็นต้น

4.เสียงตรีเช่นโต๊ะชุดพลุไม้เป็นต้น

5.เสียงจัตวาเช่นเสือหวานเขาถือเป็นต้น

หมายเหตุเสียงวรรณยุกต์ที่อยู่ในพยางค์หรือคำต่างๆที่เราออกเสียงนั้นมีทั้งที่เสียงวรรณยุกต์ตรงกับรูปวรรณยุกต์และไม่ตรงกับรูวรรณยุกต์เช่น

เสียงวรรณยุกต์และรุปวรรณยุกต์ตรงกันเช่นผ่าข้าวเจี๊ยบเป็นต้น

เสียงวรรณยุกต์และรุปวรรณยุกต์ไม่ตรงกันเช่นเที่ยวม้าค้าเป็นต้น

สระเสียงสั้น（รัสสระ）

สระเสียงยาว（ทีฆสระ）

สระเดี่ยว（๑๘เสียง）

อะ

อิ

อึ

อุ

เอะ

แอะ

โอะ

เอาะ

เออะ

อา

อื

อู

เอ

แอ

โอ

ออ

เออ

สระประสม（๖เสียง）

เอียะ（อิ+อะ）

เอือะ（อึ+อะ）

อัวะ（อุ+อะ）

เอีย（อี+อา）

เอือ（อื+อา）

อัว（อู+อา）