An Inventory and Assessment of Options for Reducing EmissionsWord文档格式.docx

1、Thema Gebouwde Omgeving, business line Infrastructuur, Van Mourik Broekmanweg 6, 2628 XE DelftEmail: steven.mookhoektno.nl, Telefoon: 0888 6 63745Sandra M. J. G. ErkensTU Delft, Faculty of Civil Engineering and Geosciences （CiTG）, section Road & Railway Engineering, Stevinweg 1, 2628 CN Delft, The N

2、etherlands&Rijkwaterstaat, Departement GPO, Griffioenlaan 2, 3526 LA Utrecht, The NetherlandsSamenvatting Het nieuwe onderzoeksproject NederLands Langjarig Asfalt Bemonsteringsprogramma （NL-LAB） heeft als doel de materiaaleigenschappen tussen een gerealiseerd werk in de praktijk te vergelijken met d

3、e eigenschappen zoals gevonden voor een laboratorium gemengd en verdichte mengsels via typeonderzoek beproevingen. Van hetzelfde mengsel zoals toegepast is een asfaltwerk zijn proefstukken die in het laboratorium gemengd en verdicht zijn, beproefd volgens Proef 62 （RAW standaard 2010）. De resultaten

4、 van de proefstukken, beproefd op stijfheid, indirecte treksterkte en de watergevoeligheid, weerstand tegen vervorming en weerstand tegen vermoeiing, worden vergeleken met de proefstukken gemengd in een asfaltcentrale en verdicht in het laboratorium en met proefstukken verkregen uit werk in de prakt

5、ijk. Uit de resultaten van de eerste twee werken lijkt naar voren te komen dat de eigenschappen gevonden voor de in de laboratorium vervaardigde proefstukken zeker niet direct representatief zijn voor de eigenschappen van in werken in de praktijk en dat de reproduceerbaarheid van de resultaten voor

6、een enkele van de beproevingen in een tweede experiment te wensen overlaat.1. InleidingSinds de wijziging in 2008 van de Standaard RAW Bepalingen worden asfaltbeton mengsels CE geclassificeerd. Hiertoe worden de mengsels functioneel beproefd conform de regelgeving volgens proef 62 van de RAW bepalin

7、gen. De materiaaleigenschappen die worden bekeken vanuit de functionele benadering zijn stijfheid, watergevoeligheid, weerstand tegen vermoeiing en weerstand tegen vervorming. Om deze eigenschappen vast te stellen worden laboratoriumvervaardigde mengsels als representatief genomen voor mengsels gebr

8、uikt en aangelegd in de praktijk. Een vraag die men kan stellen is of de eigenschappen zoals gemeten in het laboratorium werkelijk representatief zijn voor de eigenschappen in de praktijk en of dit toetsbaar is. In het opgezette NL-LAB programma （2012） wordt de relatie tussen de （gemeten） eigenschap

9、pen van laboratoriumvervaardigde mengsels vergeleken met de prestatie eigenschappen van de mengsels in de praktijk die het typeonderzoek zou moeten vaststellen.Het NL - LAB onderzoek is op gezet zoals beschreven door Erkens et al. 2014. NL-LAB is een acroniem dat staat voor NederLands Langjarig Asfa

10、lt Bemonsteringsprogramma maar verwijst daarnaast naar een het systematisch inzetten van ons grootschalig buiten laboratorium” （het wegennet）.Figuur 1: NL-LAB logo, het Nederlands wegennet als “laboratorium” （Erkens et al. 2014）De wegvakken uit het NL-LAB programma zullen na verwachting inzicht geve

11、n in de samenhang tussen samenstelling, laboratorium typeonderzoek resultaten, uitvoering en gedrag in de weg. Vaak manifesteren eigenschappen zich pas meerdere jaren na aanleg en daarom zullen de wegvakken over meerdere jaren worden gemonitord en bemonsterd om ook de eigenschappen en prestaties in

12、de tijd te volgen. De resultaten van de beproevingen die deel uitmaken van proef 62 zullen dus gedurende de leeftijd van de weg met elkaar worden vergeleken alsook met de eigenschappen zoals vastgesteld in het typeonderzoek op het in het laboratorium vervaardigde materiaal.2. ExperimentenOp dit mome

13、nt van schrijven zijn de resultaten beschikbaar voor twee verschillende uitgevoerde werken. De mengsels die hiervoor zijn gebruikt en onderzocht zijn:Werk 1: AC base 60% PRWerk 2: AC base 50% PROm mogelijke verschillen voor de mengsels te bepalen tussen de laboratoriummonsters en de materialen uit d

14、e weg, zijn verschillende proefstukken geproduceerd van deze mengsels. De eerste groep proefstukken zijn de proefstukken zoals vervaardigd voor het typeonderzoek. Deze proefstukken zijn geheel in het laboratorium vervaardigd. Ze zijn in het laboratorium gemengd en verdicht. De precieze verdichting i

15、s afhankelijk voor de beoogde proef; gyrator verdichting voor de weerstand tegen vervorming en de watergevoeligheidsexperimenten, en plaatverdichting voor de bepaling van de stijfheid en de weerstand tegen vermoeiing. Een volgende groep proefstukken zijn molengemengd en vervolgens gelijk aan de eers

16、te groep proefstukken in het laboratorium verdicht. Deze groep zal in vergelijking met de eerste groep, de geheel in het laboratorium vervaardigde proefstukken, het verschil in functionele eigenschappen geven voor het verschil in mengmethode. De laatste groep proefstukken zijn de proefstukken zoals

17、verkregen uit de praktijk. Deze proefstukken zijn dus molengemengd en verdicht met een wals op het werk. Deze groep proefstukken zal dus ook inzicht geven in het verschil tussen de verdichtingsmethoden. De drie groepen proefstukken zijn dus als volgt:1. Proefstukken geheel in het laboratorium vervaa

18、rdigd, laboratorium gemengd en verdicht （L）2. Proestukken molen gemengd en laboratorium verdicht （M）3. Proefstukken uit de weg, molen gemengd en wals verdicht （W）Voor het eerste werk （AC 22 base 60%PR） werden naast de plaatverdichting ook proefstukken vervaardigd d.m.v. handwalsverdichting. De versc

19、hillende mengsels zijn beproefd op stijfheid （EN 12697-26）, indirecte treksterkte en de watergevoeligheid （EN 12697-12）, de weerstand tegen vervorming （EN 12697-25） en de weerstand tegen vermoeiing （EN 12697-24） volgens de richtlijnen in Proef 62 （RAW bepalingen 2010）. De monsterproductie en de expe

20、rimenten zijn uitgevoerd door de aannemers van de verschillende werken.3. ResultatenWerk 1StijfheidVoor het eerste werk is de gemeten waarde voor de gemiddelde stijfheid nagenoeg constant （binnen de foutenmarge） voor alle drie de fasen （L, M, W）. Dat het （type） verdichten een significant effect heef

21、t op de resultaten, is duidelijk af te leiden uit de verkregen resultaten voor de stijfheid, wanneer verdicht met de handwals. Voor deze laatste groep proefstukken wordt steeds een hogere stijfheid gemeten （Figuur 2）. Figuur 2: Stijfheids meting van het mengsel van werk 1, geheel in het laboratorium

22、 vervaardigd （L）, molen gemengd en laboratorium verdicht （M） en uit de weg （W）De gemeten stijfheid voor de labvervaardigde mengsels lijkt echter representatief voor de vastgestelde stijfheid van beide molengemengde mengsels en lijkt er hier op basis van typeonderzoek een goede inschatting gemaakt te

23、 kunnen worden van wat op het werk wordt verkregen na aanleg.ITT ITSRVoor de indirecte trektest worden in absolute zin enkele afwijkende waarden gevonden voor de treksterkte tussen laboratorium-, molen- en werkproefstukken. Er is een verschil zichtbaar tussen de laboratorium gemengde en de molengeme

24、ngde proefstukken. Voor de laboratorium gemengde en verdichte proefstukken zijn significant hogere waarden gemeten voor de indirecte treksterkte dan voor de proefstukken gemengd in de molen en verdicht in het laboratorium. Hierbij dient vermeld te worden dat de foutenmarge in de data significant is

25、（Figuur 3）. Door deze foutenmarge in de ITT waarden accumuleert de fout in de ITSR waarden waardoor de significantie van de ITSR waarden voorzichtig twijfelachtig mag worden genoemd. Op basis van de huidige gemiddelde ITSR waarden en de vastgestelde foutenmarge zou geconstateerd kunnen worden dat de

26、 mengsels zoals gemeten voor fase L representatief zouden kunnen zijn voor de eigenschappen in de praktijk. Maar zoals vermeld, is de onzekerheid hierin groot.Figuur 3: Indirecte treksterkte en watergevoeligheid van het mengsel van werk 1Weerstand tegen permanente vervormingOvereenkomstig met de ITT

27、 waarden worden voor de triaxiaaltest ook afwijkende waarden gevonden voor de verschillende fasen. De foutenmarge in de metingen van de onderlinge fasen is echter relatief klein; wat een duidelijk verschil tussen de fasen suggereert. De variatie in de resultaten van de triaxiaaltest zijn zeer groot

28、tussen proefstukken uit de weg en de laboratoriumproefstukken, dat afgevraagd moet worden of de materiaalbereiding in combinatie met de triaxiaaltest zoals hier ingezet voor typeonderzoek representatief is voor het vaststellen van materiaalprestaties in de praktijk （Figuur 4）. De observaties suggere

29、ren dat het waargenomen verschil sterk afhankelijk is van zowel de manier van asfalt produceren （L vs. M） alsook van de manier van verdichten （M vs. W）. De vraagt rijst vervolgens hoe waardevol deze beproeving is als onderdeel van de huidige typeonderzoek procedure voor asfaltbeton wanneer zulke ver

30、schillen worden waargenomen.Figuur 4: Weerstand tegen vervorming van het mengsel van werk 1Weerstand tegen vermoeiingDe vermoeiingstesten （waarden 6） lijken weer beter aan te sluiten tussen de verschillende fasen en er worden vergelijkbare waarden over de 3 verschillende fasen gevonden （binnen de fo

31、utengrenzen）. De foutenmarge （bepaald op basis van de correlatiecofficint van de vermoeiingslijn） is echter significant en maakt een nauwkeurig onderscheid tussen de verschillende fasen relatief moeilijk （figuur 5）. Opvallend is ook hier, overeenkomstig aan de vastgestelde waarden voor de stijfheid, dat de gemiddelde waarden voor de weerstand tegen vermoeiing hoger liggen voor de handwalsverdichte proefstukken en dat de resultaten over het algemeen met een kleinere spreiding rond het gemiddelde worden verkregen. Dit duidt erop dat verdichting （de mate en de mani